Przedmowa

Czytam, więc żyję. Nie żyję, bo czytam. Niekiedy gram w scrabble ze smokiem, który mnie strzeże. Wywołuję wilka z lasu i podglądam wiedźmy mieszkające w chatkach na kurzej stopce. Wcale nie są złe, tylko bardzo, bardzo głodne. A gdy się najedzą, opowiadają baśnie tak doprawione magią i łzami, że palce lizać.

Dawno bym już utonęła, gdyby nie rusałki i bałtyckie syreny. Tęsknię za latami, kiedy rozgadane gospodynie wciąż pamiętały o domowikach, a utopce żyły w zgodzie z południcami. Wakacje spędzam za siedmioma górami. W listopadzie odwiedzam Dolinę Muminków. Pocztówki ślijcie na adres: upupa.epops@onet.pl.

Była kiedyś recenzja, w której czytelnik uciekł się do metafizyki i udowodnił, że książka nigdy nie istniała. Słuszność rozumowania okazała się pozorna, ale autorkę skazano za fałszerstwo.